Hoe is het mogelijk? Midden in mijn verhaal over hoe het pijnnetwerk in ons brein geactiveerd kan worden tijdens sociale interactie gebeurt het; ik word ter plekke overvallen door een brein-kaping. En binnen een split-second word ik ongewild het levend voorbeeld van de theorie die ik zojuist had uitgelegd.
Niets geen emotieregulatie, niets geen professionele overdenking ….mijn brein wordt overgenomen door oeroude breinprincipes en gaat gewoon op ‘rood’.
Het gebeurde tijdens de workshop Breinlab
Gedurende de workshop ‘Breinlab’ van die middag werd mijn aandacht al regelmatig naar hem toegetrokken. De betreffende deelnemer was zuchtend en sloffend binnen gekomen, alleen aan een tafeltje gaan zitten en had zijn telefoon nog geen moment uit het oog verloren. Pogingen hem uitnodigend en vriendelijk te betrekken waren weinig vruchtbaar. Precies tijdens mijn uitleg over de 5 gevoeligheden van het brein maakt hij een opmerking. Ik verstond het niet maar iedereen moest lachen. Op mijn vraag of hij zijn opmerking wilde herhalen zei hij; “Nee, ik zei niets”.
Brein op rood
En dan gebeurt het. Ik ga stevig staan, iets harder praten en ik hoor mezelf een fel betoog houden. Ten overstaan van de hele groep vertel ik dat ik gevoelig ben voor verbinding en mijn brein op rood gaat als het met uitsluiting wordt bedreigd. En, benadruk ik niet zonder cynisme, als trainer is zo’n gevoeligheid best lastig omdat er weleens deelnemers onderuitgezakt en zuchtend lijken uit te stralen niet op mij te zitten wachten. Ik vervolg dat ik heus wel weet, met mijn prefrontale cortex, dat dat niet over mij hoeft te gaan maar dat ik er desondanks soms toch door geraakt word. “Dus Norbert”, en ik zeg dit met klem, “je hebt me net geraakt”.
Even zo snel is het moment weer voorbij, de neurotransmitters doven uit en ik voel ongemak over het voorbije moment. Terwijl de workshop ten einde loopt spoken er gedachten over mezelf door mijn hoofd, en ze zijn niet echt mild. Tijdens het inpakken van mijn laptop voel ik ineens een hand op mijn rug, het is Norbert. ‘Dank je wel’ klinkt het warm en gemeend en de druk van zijn hand bevestigt dit.
Uitzonderingen bevestigen de regel, want hoewel ik dit als trainer graag anders had gedaan lijkt het toch verbindend gewerkt te hebben dat ik mijn geraaktheid in contact heb gebracht. Of, zoals mijn lief zei: “Je hebt jezelf laten zien en dat verbindt”.
Wil je ook meer weten over de werking van het brein?
Groeneveld & Van Diest verzorgt allerlei soorten trainingen en workshops. Neem vooral eens een kijkje op onze trainingspagina.